Full Frame

Full Frame’in Geçmişi

Full Frame sensörün fiziksel boyutları, 35 mm filmin film yapımında evrensel bir standart olarak ve daha sonra fotoğrafçılıkta 135 film olarak ortaya çıktığı 1900’lerin başına kadar uzanır. Geleneksel film yapımında film kameranın içinden dikey olarak geçer ve birçok farklı görüntü formatı sağlar.

Bunlardan biri olan 3 Perf, filmde kare başına sadece 3 delik kullanarak genel olarak Super 35mm olarak anılan 24,89 mm x 14 mm’ye eşit tek bir geniş ekran karesi ortaya çıkarır. Fotoğrafçılıkta ise film kameranın içinden yatay olarak geçer ve filmde kare başına 8 delik kullanarak 36 mm x 24 mm kareyle, 35 mm filmin popüler görüntü formatlarından en büyüğünü, yani geleneksel olarak Full Frame olarak anılan formatı sağlar.

21. yüzyıla girerken, Super35 boy sensörlü dijital kameralar (Sony’nin devrim yaratan F35’i de dahil), film kameralarına meydan okuyacak kadar iyi olduklarını kanıtlayıp Hollywood’da ve dünya çapında dijital devrimin ilk adımları oldular. Ancak film yapımı kameralarının sonraki neslinde, üreticiler Super 35’ten daha büyük düşünmeye başladılar. Hem de çok daha büyük.

Daha Geniş Görüş Alanı

Full Frame sensör Super 35mm sensörden büyük olduğu için, doğal olarak daha geniş bir görüntü yakalar. Aynı pozisyondan aynı lensle çekim yaptığınızda, Full Frame kamera sahnenin daha fazlasını görmenizi sağlar ve bu da bazı durumlarda faydalı olabilir. Aşağıdaki görüntüler bunu gösteriyor.

Yaratıcı alan derinliği

Full Frame sensörler, düşük alan derinliği imkanı sunarak geniş diyaframlı lenslerin yaratıcı olanaklarını en üst düzeye çıkarır. Hem geniş maksimum diyaframlı bir lens hem de bir Full Frame sensör kullanılarak, görüntüde kolayca çok düşük bir alan derinliği elde edilebilir. Düşük bir alan derinliği, sahnedeki belirli nesnelerin seçilip önündeki ve arkasındaki her şeyin odağın dışına çıkarılabileceği anlamına gelir. İzleyiciler, senaryonun veya anlatımın bir parçası olarak, belirli nesnelere bakmaya yönlendirilebilir.

Full Frame sayesinde Format Esnekliği

Full Frame boyutlu bir sensörün, özellikle de 6K pikselli bir sensörün kullanılması, kameranın farklı tarama alanlarının seçilmesiyle pek çok farklı çekim formatını desteklemesini sağlar. 6K Full Frame sensör, yerel 4K Super 35 mm’nin yanı sıra 35 mm açık geçit gibi çeşitli anamorfik modlar*¹ sağlayabilir. Yani tek bir sensörle, tercihinize göre özel Full Frame lenslerle, geleneksel Super 35 mm cine lenslerle veya anamorfik lenslerle çekim yapabilirsiniz. 4K Super 35 mm tarama kullanılırken, kamera diğer geleneksel 4K Super 35 mm kameralara göre tavizsiz bir performans sergiler. Özellikle Sony’nin Venice kamerası, kullanıcı tarafından seçilebilen çok çeşitli görüntüleyici modlarını ve en/boy oranlarını destekler. FX9, 2K Super 16 mm tarama modunu*² da destekler.

*¹ V3.0 cihaz yazılımı, anamorfik lens için vizörde sıkıştırma gidermeyi ve kare çizgisi görüntülemeyi destekleyecektir
*² V3.0 cihaz yazılımı, 2K Super 16 mm tarama modunu destekleyecektir.

6K Bayer pikseliyle başlayarak yüksek ayrıntılar sunan görüntü üretimi

Dinamik Aralık ve Exmor R 

Dinamik aralık normalde duraklarla ölçülür ve lensteki diyaframın veya irisin ölçümünde kullanılır. Daha iyi bir sensör, siyah ile beyaz arasında daha fazla gri durağı ayırt edebilir. Örneğin insan gözünün dinamik aralığı yaklaşık 10-15 duraktır. 

Full Frame sensörler, rahat tasarım alanı ve daha geniş foto alanı sayesinde daha iyi dinamik aralık sağlayabilir. FX9’da kullanılan Sony Exmor R sensör, piksel yapısını aşağıda gösterildiği gibi temelden yeniden hizalayarak bu avantajı daha da geliştirir. Sonuç olarak, Sony Full Frame sensörler insan gözünün yakalayabileceğine eşit ve hatta bunu aşan dinamik aralıklara ulaşabilir. 

Çift Tabanlı ISO

Dijital görüntüleme sensörleri en yüksek performansı taban ISO’larına ayarlandıklarında gösterir. Bu taban ISO değerinde düşük parazit, en iyi sinyal-parazit oranı ve hemen hemen her zaman, mümkün olan en geniş dinamik aralık arasında optimum dengeyi elde edersiniz. Bunun sebebi, taban ISO ayarında sensörden gelen sinyale eklenen amplifikasyon veya gain (voltaj) olmamasıdır. ISO değerini artırmak veya görüntüyü daha parlak hale getirmek için gain eklemek, paraziti artırır ve çoğu durumda kaydedilebilecek dinamik aralığı azaltır. Görüntünün iki kat parlak görünmesi için gain’i artırdığınızda sinyale de iki kat parazit eklemiş olursunuz ve dolayısıyla görüntü kalitesi düşer. Örneğin ASA 400’de olduğu gibi, analog film üzerinde gren hoş görünebilse ve görüntünün uyandırdığı hissi güçlendirebilse de, görüntüye dijital parazit eklemek çok nadiren bu şekilde hoş bir sonuç ortaya koyar.

Bundan kaçınmak için, VENICE ve FX9 kameranın Full Frame sensörü Çift Tabanlı ISO denen özelliğe sahiptir. Çift Tabanlı ISO’nun anlamı, kameranın görüntüleme sensörünün ışığa karşı iki farklı hassasiyete sahip olmasıdır. Her ISO değerinde görüntü kalitesinde çok küçük fark olur. Dinamik aralık ve renk neredeyse aynıdır ve parazitte kayda değer bir fark yoktur.

VENICE, set aydınlatmasının standart olduğu uygulamalar için optimum dinamik aralığı sunmak üzere 500 değerinde taban ISO’ya sahiptir. 2500 değerindeki ikincil Yüksek Taban ISO, düşük ışıkta Yüksek Dinamik Aralıklı çekim için idealdir. FX9’da, açık havada veya aydınlık iç mekanlarda çekim gibi uygulamalar için optimum dinamik aralığı sunan ISO 800 taban hassasiyeti bulunur. ISO 4000 değerindeki ikincil Yüksek Taban hassasiyeti, düşük ışıklı senaryolarda mükemmel performans gösterir. Görüntü kalitesinde önemli bir değişiklik olmadan veya iş akışınızı değiştirmek zorunda kalmadan, ışık seviyelerinize en uygun taban ISO değerini kullanırsınız.