Dekonstrukcja sceny z Jamesem Friendem BSC, ASC
James Friend BSC, ASC jest jednym z najbardziej szanowanych brytyjskich operatorów filmowych, który za pracę nad filmem Edwarda Bergera „Na Zachodzie bez zmian” (2022) otrzymał Oscara, nagrodę BAFTA i BSC za najlepsze zdjęcia.
Ostatnio pełnił funkcję operatora filmowego przy „Akolicie”, ośmioodcinkowym miniserialu produkcji Lucasfilm / Disney+ Star Wars, którego akcja rozgrywa się około 100 lat przed tą z filmu „Gwiezdne Wojny: część I – Mroczne widmo” (1999). Serial opowiada o Mistrzu Jedi Solu, którego śledztwo w sprawie szokujących zbrodni doprowadza do kontaktu z byłą uczennicą i padawanką, Oshą.
Budżet produkcji „Akolity” wyniósł ponad 230 milionów dolarów. James pracował nad połową odcinków, w tym nad finałem sezonu, realizując tym samym swoje marzenie z dzieciństwa.
„Kiedy budziłem się rano i myślałem o tym, co będę robił w pracy, nie mogłem w to uwierzyć” – mówi James.
Kluczowe obserwacje
- W porównaniu z tradycyjnymi filtrami oświetleniowymi pełnokolorowe diody LED sterowane z centralnego pulpitu sterowania mogą przyspieszyć regulacje i zmiany oświetlenia.
- Nowoczesne zestawy oświetleniowe LED mogą być używane do tworzenia iluzji ruchu, gdy są sterowane z panelu umożliwiającego sekwencjonowanie działania świateł.
- Oświetlenie dużego planu zdjęciowego za pomocą dużych dyfuzorów światła po obu stronach pozwala szybko i łatwo zrównoważyć oświetlenie tła i pierwszego planu dla szerokiego zakresu kątów kamery.
- Nagrywanie walki na miecze świetlne może być świetną zabawą!
Nocne zdjęcia plenerowe na obiektywach anamorficznych wymagają sporo światła, ale Sony VENICE 2 umożliwia pracę na podwójnym ISO, dzięki czemu zyskaliśmy dobry punkt wyjścia.
James Friend, BSC, ASC
Scena kosmicznego pościgu
„Gwiezdne Wojny” znane są z epickich bitew kosmicznych, a w tej scenie Sol w swoim dużym statku kosmicznym Polan ściga mniejszy statek pilotowany przez Mae, siostrę bliźniaczkę Oshy. Próbując zgubić Sola, Mae przelatuje między skalnymi pierścieniami planety.
Sceny zostały nakręcone przy użyciu technik niebieskiego i zielonego ekranu. Aby stworzyć wrażenie przelatywania przez pierścienie i przestrzenie, zastosowano zestaw oświetleniowy LED, który dzięki sekwencyjnemu włączaniu różnych źródeł światła mógł generować efekt jego ruchu. Jeszcze przed wykonaniem ostatecznej kompozycji, dynamiczne i ciągle zmieniające się oświetlenie pomagało stworzyć wrażenie, że filmowany statek porusza się wśród skał i cząstek tworzących pierścienie.
W przeszłości James używał kolorowych filtrów do modyfikowania kolorów świateł używanych na planie, co było czasochłonnym procesem wymagającym cięcia i dopasowywania ich zależnie od potrzeb. W „Akolicie” wszystkie kolorowe diody LED były sterowane z pulpitu oświetleniowego. Dzięki pulpitowi James mógł natychmiast kontrolować kolor i intensywność każdego źródła światła.
„Mogliśmy tu faktycznie zdecydować, że zrobimy dany element bardziej niebieskim, pomarańczowym, żółtym albo zielonym. Myślę, że w produkcji takiej jak Gwiezdne Wojny, gdzie tworzymy całe światy, posiadanie takiego poziomu kreatywności jest świetnym rozwiązaniem” – powiedział James.
Zestaw wykorzystany w jednym z filmów z serii „Gwiezdne Wojny” został zaadaptowany na mały statek kosmiczny Mae. Dzięki swoim niewielkim rozmiarom i niewielkiej wadze kamerę można było zamontować na platformie wibracyjnej, w celu symulacji wrażenia ruchu. Jednak kokpit większego statku Sola, Polana, zbudowanego na potrzeby serialu, był znacznie większy i zbyt duży, aby umieścić go na gimbalu lub platformie wibracyjnej, dlatego w rzeczywistości się nie poruszał. Aby nadać ujęciom lekkiego drgania, użyto zdalnej głowicy w celu dodania ujęciom ruchu.
Musieliśmy zrobić kilka klasycznych ujęć z Gwiezdnych Wojen: na wprost, przez okno [kokpitu], wewnątrz kokpitu i patrząc prosto z kokpitu.
James Friend, BSC, ASC
Scena walki na miecze świetlne
Znaczna część tej sceny rozgrywała się wewnątrz ciemnego, nieoświetlonego i opuszczonego budynku. Nie ma tam oczywistego źródła światła poza niebieskim i czerwonym światłem mieczy świetlnych używanych podczas walki.
„Działa to tak, że zapalamy to, co będzie naszym kluczowym źródłem światła, czyli czerwony miecz świetlny. Gdy się włączał, budziło się we mnie prawdziwe dziecko” – wspomina James. „Potem zapalał się niebieski. Łączyliśmy je oba i obserwowaliśmy jakość takiego światła oraz sposób, w jaki cienie tańczyły po całym pomieszczeniu.”
Miecze świetlne były sterowane z pulpitu oświetleniowego Jamesa. Pozwoliło mu to na szybkie sterowanie ich intensywnością podczas ujęć, dostosowując ilość oświetlenia padającego na aktorów i plan.
„Jak ma to miejsce w przypadku każdej dobrej walki na miecze, z mojej perspektywy zawsze wygląda to najlepiej, gdy publiczność jest nieco oddalona, dzięki czemu może zobaczyć ruchy miecza świetlnego i mowę ciała aktorów” – powiedział James.
Nad serialem pracowały także druga ekipa oraz dział kaskaderski, które zdaniem Jamesa świetnie się sprawdziły. Dział kaskaderski tworzył choreografię, a następnie dopracowywał sceny walki, zanim James przychodził oglądać próby.
Jednym z wyzwań związanych z mieczami świetlnymi jest to, że mają one rękojeść, z której przy użyciu wysuwa się jasna wiązka energii. Ostrze jest zrobione z długiej, podświetlanej rurki. Podczas kręcenia walki na miecze świetlne koneczne jest staranne planowanie, ponieważ nie zawsze możliwe jest użycie rurki, na przykład nie można wtedy, gdy miecz świetlny jest przypięty do pasa, a następnie wyciągany do walki, lub gdy przecina jakiś obiekt. Czasami rurka będzie musiała zostać zamaskowana lub dodana podczas postprodukcji, co też należy uwzględnić.
Aby uniknąć problemów z rozbłyskiem obiektywu od mieczy świetlnych, James zdecydował się użyć soczewek Zeiss Master Anamorphics, ponieważ uważał, że mają one bardzo powtarzalną charakterystykę.
Scena burzy na Brendok
Historia „Akolity” rozgrywa się głównie na Brendok, rzekomo wymarłej planecie, wokół której krążą dwa księżyce, a większość scen rozgrywa się w nocy.
„Zastanawialiśmy się, jak właściwie wygląda ta noc? Jakiego koloru jest światło księżyca?” – wspomina James.
Zdecydowano, że planeta powinna mieć niebieski odcień i znaleziono projekt, z którego James był bardzo zadowolony. Aby go stworzyć, zbudowano dwa bardzo duże dyfuzory światła o wymiarach około 40 stóp x 60 stóp (16 m x 24 m) przy użyciu lamp panelowych Creamsource Vortex. Lamp Vortex użyto ze względu na ich IP65, czyli wysoki wskaźnik wodoodporności, a każdy dyfuzor światła został zawieszony na dużym dźwigu budowlanym, po jednym z każdej strony planu. Użycie kranów pozwoliło na regulację wysokości świateł od poziomu gruntu do bardzo wysokiej, gdy potrzebny był większy zasięg. Dzięki takiemu delikatnemu oświetleniu po obu stronach można było dostosować poziomy oświetlenia zarówno pierwszego planu, jak i tła, odpowiednio do ujęć.
Wzdłuż krawędzi planu wykorzystano więcej paneli oświetleniowych Vortex V8, na które nałożono pokrowce (dla uzyskania miękkiego światła), a następnie siatki, aby kontrolować rozproszenie światła i zapobiec jego bezpośredniemu padaniu na ściany czy inne powierzchnie.
Do zbliżeń i średnich ujęć użyto ramy dyfuzyjnej o wymiarach 20×20 stóp (8×8 m) z siatką i dodatkowymi panelami Vortex, które zostały za nią umieszczone. Konstrukcję ustawiono w odpowiedniej pozycji, a poziomy światła dostosowywano do pożądanej ekspozycji.
