THE DIG: Perde Arkası Röportajı

Bize THE DIG’den bahseder misiniz?

“Her yönetmenin terk edilmiş fikirler veya herhangi bir nedenle tamamlanamayan, seçtiği reklamlar ya da seçtiği kısa filmlerden oluşan bir klasörü vardır. Benim klasörüm de oldukça kapsamlı. Önce VENICE’i nasıl sergileyip test edebileceğimizi ve kameraya işkence edecek çeşitli koşulları nasıl bulacağımızı konuştuk. THE DIG; gece, gündüz, kent, çöl, iç mekanlar, dış mekanlar, sürüş çekimi ve helikopter simülasyonlu film çekimi içerdiği için iyi bir tercih gibi geldi.”

“Ben boş bir sayfa isterim. Esasen o gün gördüğümü, o nötr görünümü, o an oluşturduğum görünümü iletecek şekilde görüntüyü istediğim yöne çekmemi ve parçalamadan oradan oraya sürükleyebilmemi sağlayacak bir esneklik isterim. Prototip olsa da, VENICE’te gördüğümüz, dinamik aralığın hemen fark edilmesi oldu. Muhteşem. Cilt tonlarındaki iyileşmeye, vurgu ve nötr geçişlerine anında vuruldum. Bence görüntü çok güzel.”

“İçi siyah olan simsiyah bir arabanın öğle vakti çölde çekilmesi bir kameranın sınırlarını zorlamaktır ve evet, pencerelerin dışındaki ayrıntıları, muhteşem gölge ayrıntılarını, doğrudan güneşe bakan çekimler gibi kameranın vurgulara geçişini gördük. Bunların hepsi vardı. Çekime ilk bakışımızda, bunun başka türlü bir atılım olduğunu anladık. Görüntü yönetmeni Claudio Miranda, ASC kameranın cilt tonlarını işleme şeklindeki pürüzsüzlüğün nasıl son derece doğal ve gerçekten uyumlu göründüğünü de anlattı. Böyle bir şeyi aramak veya bunun izini sürmek istemezsiniz. Kendiliğinden olmalı ve VENICE’te de bu mevcut.”

Bize bu projeden bahseder misiniz?

“Joe’nun hep kendi başına bir proje yapmak istediğini hatırlıyordum, ben de bunu Sony’ye sunmanın ve bu yeni kamerayla yapıp yapamayacağımızı gerçekten anlamanın iyi olacağını düşündüm. Joe da ben de çıkan en yeni ve en iyi kameraları test etmeyi seviyoruz, daha önce F65 ve F35’i de test etmiştik.”

“Özellikle renk işlemesinden çok etkilendim. Sevdiğim şey de şu oldu: Sinemaya daha yakın, daha yumuşak bir his veriyor, ayrıca dinamik aralık öncekine göre çok daha geniş. Vurgu geçişi gerçekten pürüzsüz. Alex Carr (DIT) ile konuşuyorduk, bu ilk aşamada bile VENICE’in vurgularda inanılmaz bir aralığı olduğunu düşünüyor. THE DIG’de, taş ocaklarında çekim yapıyoruz, güneş kayalıkların arkasından batıyor ve arka planda hala parlak bir gökyüzü var. Ben de bu enlemi ve zemindeki ayrıntıları tutmaya çalışıyorum ve kamera gölgelerdeki tüm ayrıntıları tutuyor. Gerçekten muhteşem bir durak aralığı. Pürüzsüz enlem, sanki elektronik değil de biraz daha rahat, organik bir yanıt gibi. Ayrıca kameranın cilt tonlarına yanıtını da çok beğendim, gerçekten çok güzel.”

“Bu kamerada aslında iki menü paneli var. Biri kamera asistanı tarafı için, bunda tüm menü verileri tam set halinde var; biri de operatör tarafı için, bu da görüntü yönetmeninin bilmesi gereken tüm önemli bilgileri gösteren biraz daha küçük boyutlu bir menü. Her şeyi bulmak gerçekten çok daha kolay ve renk sıcaklıkları, ND’ler, deklanşör açıları ve sık ihtiyaç duyulan diğer işlevler ayarlanabiliyor.”

“Yani bence tüm ND’leri dahili olarak içeren bir kameraya sahip olmak muhteşem bir şey. Gerçekten küçük bir paket kullanabilirsiniz ve çok da hafif olabilir. Ayrıca kullanmak istediğiniz her lens türünü seçebilirsiniz. Renk gamı da bence muhteşem. Harika bir dinamik aralığı, pürüzsüz vurgu geçişleri ve çok güzel bir cilt tonu işlemesi var. Daha yumuşak bir genel ton eğrisi var ve bence bununla çalışmak daha kolay ve müthiş bir görüntü üretiyor.”

THE DIG film projesine nasıl katıldınız?

“Ben Claudio’nun Birinci Kamera Asistanıyım, Claudio’dan THE DIG projesini çekerken yeni kameraları test etmesi istendi. Yeni bir kamerayı ilk kullanan olmak her zaman eğlencelidir ve aynı zamanda daha önce kimsenin kullanmadığı bir şeyi kullanmak zordur.”

“THE DIG için, Tam Yükseklikte 18 mm anamorfik 4×3 ile çekim yapmaya karar verdik. Yani karelerin üstünü de altını da kullandık, tam Vista Vision genişliğini kullanmadık; bildiğimiz gibi, anamorfik lenslerin görüş alanı sferik lensin iki katı, bu yüzden alan derinliğini azaltıyor ama bir uçtan bir uca giden o anamorfik parlamaları içeren görünümü veriyor. Bu, sferikten daha organik bir görünüm.”

“Kameranın boyutu güzel. Üstte güzel bir kuyruğu var ve kol da bunun içine giriyor; bununla ilgili birkaç seçenek vardı. Dahili ND’ler güzel. Bunlar, 0,3’ten 2,4’e hızla ve kolayca sorun yaratmadan çalıştı. Kullanıcı arayüzü net, basit ve güzel.”

İş akışı ile ilgili deneyimleriniz nasıl oldu?

“VENICE, Sony RAW kullandığı için, iş akışı neredeyse aynı. Önceki nesil Sony kameralarla aynı ortamı, aynı AXS-R7 kayıt cihazını kullanıyor. Ama yeni bir şey var. Artık şu anda tüm kameralarda en hızlı kart okuyuculardan biri olan Thunderbolt 2 kart okuyucu da (AXS-AR1) var. Tüm ortamlarımı fiziksel bir HDD dizisine yedekliyorum ve bir kartı saniyede 1 GB hızla kopyalayabiliyorum ki bu çok ama çok yüksek bir hız.”

“VENICE’in menü sistemi, gezinirken çok hızlı, çok duyarlı, çok net ve yayın terimleri yerine birçok sinema terimi kullanıyor. Bu sayede film sektöründeki yaratıcı zihinler, kamerayı mühendislik perspektifinden değil, görüntü yönetmeni veya kamera asistanı perspektifinden anlayabiliyor. Kamerayı sadece menüye basıp ilk birkaç adımda gezinerek anlayabiliyor, ‘vay, çok basitmiş,’ diyorsunuz; çok güzel, hızlı ve kolay.”

Bize geçmişinizden bahseder misiniz?

“32 yıldır bu sektördeyim. İlk kolorist olduğumda, geceleri günlük işleri Rank Cintel üzerinde filmden, cihazın renk düzeltme sistemiyle yapıyordum. Yalnızca üç kadran ve bunlardan çıkan üç kumanda kolu vardı, o kadar. Sonra Da Vinci çıktı, Da Vinci Classic oldu ve sonra yüksek çözünürlük zamanlarında da Vinci 2K oldu. Kariyerim boyunca dört farklı sistemde çalıştım.”

“Geleneksel film gibi görünmesini sağlamak için tek tek bir sürü renk işlemi gerektiren bazı kameralar var. Şimdi, dijital kameralar o kadar çok renk yakalıyor ki neredeyse çok fazla diyeceğim. Bazılarında bana görsel açıdan mantıklı gelmeyen renkler var. Dinamik aralık dünyasında yaşıyorum ve sinyalin alt ucunda ve üst ucunda her zaman ayrıntı var. Claudio’nun bana verdiği görüntüler, onun istediği yere oturuyordu. Bunlarla sınırlı kalmam gerekiyordu. Dinamik aralık genişliğinden ve bu görüntüleri çekerken yaşadığı kolaylıktan çok memnun olduğunu söyleyebilirim çünkü her şey setlerin aydınlatılmasına bakıyor ve karanlıkta çekim yapmayı da seviyor. Bir sürü güzel ve yumuşak siyah var ama bunlar yine de siyah. Görmek istediği tüm ayrıntılar hissediliyordu, buna baktım ve şöyle düşündüm: ‘Tamam, bu kamera her şeyi halletmiş.’

“Alt uç ile üst uç arasındaki ayrıntılar, Claudio’nun kullandığı lenslerle birlikte, o kadar net ve temiz ki 3D hissi alıyorsunuz. Claudio ve Joe çoğunlukla aynı şeyi görüyor. Ben de artık aynı şeyi görüyorum. O görüntüye ulaşmak inanılmaz derecede kolay oldu. Taviz yok. Düşük ışık ayrıntıları ve vurgu ayrıntıları, hepsi kameranın içinde ve ikisi arasında güzel bir aralık var, bu sayede cilt tonları gerçekten çok güzel bir yere oturuyor. Tepe ışığı istemişti ama düşük ışıklı ten tonlarında o kadar yumuşak bir kalite vardı ki üzerinde çalışmak için hiç kurcalamak zorunda kalmadım. Bu koşullarda rengi çıkarmak diğer kameralarla çok zor ama bu kamerada mücadele etmek zorunda kalmadan ve en önemlisi de pencerelemeye gerek kalmadan elde ettiklerimden gerçekten çok memnundum. Ekranda gördüğünüz, kameranın işi, benim işim değil.”

“Yeni bir sorun yok. Genellikle sorunlar ekranın kendisiyle ilgili olur. HDR tonlamayla, SDR’da biraz gürültülü bir görüntümüz olursa HDR’a geçildiğinde bir sürü sorun büyür. Muhteşem görünen şeyler, öyle görünmeye devam eder. Genelde geri dönüp biraz kurcalama yapmam gerekiyor. Bu durumların çoğunda gürültü sorunu oluyor. Dijital kameralardaki dijital gürültü, film grenlerine göre çok daha ince boyutludur. Piksele dayalıdır, film greni ise kullanılan stoka ve pozlandığı şeye ve pozlanma şekline göre devasa olabilir. Açıklamak gerekirse film greni filmdeki bir yüzü tamamen kaplayabilir, aynı seviyedeki dijital gürültü ise yüzde olabilir. Mecbur kalırsanız dijital işlem yapmak film grenine göre daha kolaydır.”